مراسم درگذشتگان در آیین زرتشتی
در آیین زرتشتی با مرگ انسان زندگی پایان نمی یابد بلکه آغاز زندگی برای روان درگذشته به حساب می‌‌آید به همین دلیل شیون ، سوگ و عزاداری در آیین زرتشتی عملی ناپسند به شمار می آید
رسم خاک سپاری
زرتشتیان جسد مرده‌ها را در هنگام تاریکی شب به خاک نمی‌‌سپارند و منتظر می‌‌مانند تا سپیده دم روز آغاز شود.با مراسمی به دور از سوگواری با لباس و کلاه و روسری سفید جسد مرده را به آرامگاه میبرند
موبد در آرامگاه بخشی از گاتها را می‌سراید سپس مرده را شستشو داده و در پارچه سفید دوخته شده بر تن مرده میکنند و سپس مرده را بر تابوتی آهنی میگذارند و چهار نفر آنرا بر دوش خود حمل میکنند و به محل قبر میبرند.در پیشاپیش افرادی که مرده را حرکت میدهند بزرگترین فرزند درگذشته حرکت می‌کند. آتشدانی که دود عطر کندر و چوب سندل از آن برمیخیزد نیز در جلو حرکت میدهند.اکثر بانوان شرکت کننده در مراسم عود یا شاخه‌های مورد و شمشاد با خود می‌آورند. بعد از خاکسپاری مرده مقداری آب یا گلاب بر روی خاک قبر میپاشند.سپس عود‌ها را میسوزانند و شاخه‌های سبز و گًل را بر روی قبر میگذارند
آنگاه برای شادی روان درگذشته نیایش میکنند و در پایان جمله اوستایی” ایریس تنام اورانو یزه مئیده یا ا شه اونام فر ه وشه یو” بر زبان می‌آورند و سه بار اشم وهو می‌خوانند. ترجمه: به روان فروهر پاک همه درگذشتگان درود باد
پس از آیینی که به هنگام خاک سپاری و سرودن بخش هایی از اهنوت گات در آرامگاه است، در پسین روز سوم آیینی سنتی در خانه درگذشته اجرا می گردد, بامداد روز چهارم و پیش از بر آمدن آفتاب به خانه درگذشته می‌آیند مردان و جوانان بویژه در این مراسم شرکت میکنند. و موبد با خواندن اوستای گاه اشهن از شرکت کنندگان می‌‌خواهد تا روی به سوی روشنایی خورشید نمایند و برای تندرستی و شادی روان درگذشته نیایش کنند.پس از نیایش و سرودن اوستای کشتی ، موبد به خواندن گاه هاون می‌پردازد (نیایش گاه هاون پس از سپیده دم تا نیمروز است). به باور زرتشتیان روان پس از سه شبانه روز از تن جدا میشود و در سپیده دم بامداد روز چهارم از چینود می‌گذرد ( در باور زرتشتیان ، روان زرتشتیان پس از مرگ باید از مرحله ای به نام چینود عبور کند ) که اگر روان از آن شخص نیکوکار باشد از این گذرگاه به راحتی عبور می‌کند و در سرای نور و سرود قرار می‌گیرد (بهشت) و اگر روان مربوط به شخص گناهکار باشد از چینود عبور نمیکند و در سرای سکوت و تاریکی (دوزخ) خواهد ماند. بنابرین بهشت و دوزخ در آئین زرتشتی حالت خاصی برای روان پس از مرگ است
دهمین روز درگذشته مراسم آیینی است و مراسم 30 روزه پس از 1 ماه درگذشتن وجود دارد و سالگرد درگذشت اشخاص نیز با داد و دهش و همچنین سرودن اوستا توسط موبدان انجام میشود.مراسم سال درگذشتگان تا سی سال ادامه می‌یابد و در هر سال به یاد روان آن شخص خویشان و آشنایان گرد هم می‌آیند و نیایش و درود به روان فروهر درگذشتگان میفرستند