دل نوشته ای به مناسبت خور ایزد و دیماه

… به یاد  پیام آورم

در اوستای ستایش یکتا خداوند می خوانیم:

“درود بر پروردگار بسیار آگاهِ فروغمندی که فروهر ستودهء اشوزرتشت اسپنتمان را فرستاد تا با آشتی و مهر و دین و دانش و خرد سرشتی و خرد دریافتنی و شناخت همهء بودها و هستی ها و فرهنگ فرهنگ ها یعنی؛ سخن ورجاوند دل آگاهانه، مردمان را در گذرگاه نیکی و بدی از دوزخ بدی ها برهاند و به سوی بهشت خوبی ها که سرچشمهء خوشی و رامش و روشنایی است، رهنما باشد.”

اشوزرتشت اسپنتمان، کهن الگوی انسانی در جستجو و کاوش حقایق هستی به یاری توانایی های خداداده اش است.

اشوزرتشت اسپنتمان نمونهء واقعی بشری در یافتن راه راستی و پیمودن آن است.

اعجازش شیوایی بیانش و ثمره اش سخن ورجاوند دل آگاهانهء گاهان، که هنوز پس از هزاره ها اندیشه ها را صیقل می دهد و پیامی نو برای جستجوگران حقیقت دارد.

درود بر فروهر پاک و ستوده اش که در هات پنجاه بند ششم گفت: ” ای هستی بخش بزرگ! زرتشتِ دوستدار اشا با آوای بلند تو را ستایش کرده و چنین آرزویی دارد: پروردگارا همیشه زبانم را با گفتار شیرین و اندیشمند همراه ساز و خرد را راهنمایم کن. آفریدگارا در پرتو وهومن یا منش پاک، مرا از دستورهای اخلاقی برخوردار ساز و آنها را به من بیاموز.”