دروغ رهایی بخش!
بینش زرتشت برپایه “اشا” بنیان شده است. اشا یا اشه به چم راستی ودرستی است. هنجار نیکی که درهستی پایدار شده وذره ذره های هستی از آن پیروی می کنند.
این ویژگی در مرتو (:انسان) پرتوی گسترده تر دارد. درکنار راستی که با “اندیشه” و”گفتار” او درهم سرشته شده است. فروزه (:صفت) های مهربانی، فداکاری، دهشمندی، فروتنی، گذشت، ازخودگذشتگی و…نیز بایستی بر”کردار” او افزوده شود.
راستی وپیروی ازاشا، سرشت مرتوگان را دگرگون ساخته تا با هنجار هستی همگون وهمراه گردد. بدین روی هرگاه کسی از راستی روی گردان شود به بی هنجاری روی آورده است.
سراسر پیام زرتشت در راستای گسترش راستی ومبارزه با دروغ است. برپایه این نگرش، شایسته است تا تنها راستی دراندیشه، گفتار وکردار مرتوگان راه یابد ونهادینه شود. در اوستا، مرتوی راستکار “اشون” نام دارد و کسی که گمراه و کژاندیش باشد “درگونت” به چم دروغکار نامیده می شود.
“دروج” ودروغ به هیچ شیوه ای کاربرد ندارد. به ویژه دروغ رهایی بخش(:مصلحت آمیز، تقیه)
که گاهی درباور کسانی جای می گیرد. زیرا آنچه پیش آید بهتر از پذیرش دروغ ورسیدن به جایگاه “درگونت” است.
بنابراین چنانچه کسی درجایی گرفتارشود که برای رهایی نیاز به سخن دروغ داشته باشد، رازداری وخاموشی بهتر از بهره گیری از دروغ برای رهاشدن خواهد بود.
موبد نیکنام