راهنمای برخی نکات در خواندن آوانوشت های اوستایی و گاتها

راهنمای برخی نکات در خواندن آوانوشت های اوستایی و گاتها

 

 

اوْ  مانند آوای “او” در واژه “اورامان”.

 

وُ مانند آوای “او” در واژه “کو” ( = کجاست ).

 

ه در پایان واژه بدین شکل آوانویسی شده :

وَنگ ھِ    یا    وَنْگ ھُ

نشانه “و” در اول ، میان یا پایان آوای ” وِ ” یا ” وَ ” خواهد داد

“اﻳ” یا “ای” مانند آوای “ای” در واژه “ایران”.

چنانچه “الفِ” پیش از “ی” آوای “آ” بدهد ، به گونه ی “آ” ، آوانویسی شده است.

در باقی موارد همانگونه که واژه نشانه گذاری شده اند و نشان داده شده اند خوانده می شود.