جشن های فردی در دین بهی
آیین گواه گیری ، ازدواج در آیین زرتشتی
همچنین بخوانید : اندرزنامه و اوستای گواه گیری
پیوکانی
آیین پیو کانی در دین زرتشتی به آیین زناشویی یا ازدواج گفته میشود. از نظر آنان پیوکانی گویای همسری و پیوندی است که در آن زن و مرد با هم برابراند و آرمان این پیوند رسایی است. در وندیدادآمده که زرتشت از اهورا مزدا پرسید: ای خداوند، چه جایی در این جهان بهترین است؟ اهورامزدا پاسخ داد: آن جا که مرد دیندار خانه و کانونی می‌سازد که در آن آتش، گله، زن، فرزندان، پیروان و یاران خوب گرد هم آیند.
ازدواج درآیین زرتشتی
ازدواج یا پیوکانی تا آن جا پسندیده‌است که به زرتشتیان سفارش شده، به هم کیشان خود یاری رسانند تا بتوانند همسری را که می‌خواهند برگزینند و پیوند همبستگی بندند. در آیین زرتشتی، پس از ازدواج، جدایی به جز در شرایطی خاص پدید نمی‌آید. همچنین هر مرد یا زن باید یک همسر برای خود انتخاب کند. بنابراین لازم است این گزینش از روی آگاهی باشد در اوستا به زنی که شوهر داردنمانوپتنی و مردی که زن اختیار کند نمانوپئیتی گفته میشود. نمانو به معنی خانه و خانواده می‌باشد و قسمت دوم هردو واژه رئیس و رهبر معنا میدهد. این واژه‌ها در تفسیر زبان پهلوی به صورت کدبانوو کدخدا آمده‌است.
انواع ازدواج در دین زرتشت
در دین زرتشتی تعدد زوجات روا نیست و گفته شده همانگونه که یک زن نمی‌تواند در یک زمان بیش از یک شوهر داشته باشد مرد نیز نمی‌تواند در آن واحد دو یا چند زن داشته باشد. اختیار زن دوم در شرایطی خاص و سخت که در آیین نامه زرتشتیان آمده جایز است نظیر اینکه زن اول فوت شده باشد.. در ایران باستان تنها در صورتی فرد زرتشتی می‌توانست با وجود زن اول زن دیگر اختیار کند که زن اول به تشخیص پزشک عقیم بوده و خود موافقت خویش را برای این کار اعلام کند و رضایت داشته باشد هدف از این عمل نیز بقا نسل و پرورش فرزندانی نیک برای دین و دنیاست.
انواع پیوند زناشویی در ایران باستان:
در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد زرتشتی به 5 صورت و تحت عناوین پادشاه زن- چاکر زن- ایوک زن- ستر زن– خودسر زن پیوند زناشویی می‌بستند که هر یک جداگانه به شرح زیر است:
پادشاه زن :
این نوع ازدواج به حالتی گفته می‌شد که دختری پس از رسیدن به سن بلوغ با موافقت پدر و مادر خود با پسری ازدواج می‌کرد و پادشاه زن از کاملترین حقوق و مزایای زناشویی برخوردار بود و کلا” همه دخترانی که برای نخستین بار و با رضایت پدر و مادر ازدواج می‌کردند، پیوند زناشویی آنان تحت عنوان پادشاه زن ثبت می‌شد..
چاکر زن :
این نوع ازدواج به حالتی اطلاق می‌شد که زنی بیوه به عقد و ازدواج با مرد دیگری در می‌آمد. این زن با زندگی در خانه شوهر دوم خود حقوق و مزایای پادشاه زن را در سراسر زندگی مشترک دارا بود، ولی پس از مرگ آیین کفن و دفن و سایر مراسم مذهبی اش تا سی روزه توسط شوهر دوم یا بستگانش برگزار می‌شد. ولی هزینه های مراسم بعد از سی روزه به عهده بستگان شوهر اولش بود، چون معتقد بودند در دنیای دیگر این زن از آن نخستین شوهر خود خواهد بود و به همین علت پیوند دوم او تحت عنوان چاکر زن یاد می‌شد.
حال برای برخی ناآگاهان پیوند زناشویی از نوع چاکر زن را اختیار کردن زن صیغه ای توسط پدران ما در گذشته قلمداد کرده و پادشاه زن را زن عقدی بیان می‌کنند که صحت ندارد.
ایوک زن :
این نوع ازدواج زمانی اتفاق می‌افتاد که مردی دختر یا دخترانی داشت و فرزند پسر نداشت و ازدواج تنها دختر یا کوچکترین دخترش تحت عنوان ایوک ثبت می‌شد و رسم بر این بود که اولین پسر تولد یافته از این ازدواج به فرزندی پدر دختر در می‌آمد و به جای نام پدرش نام پدر دختر را بعد از نامش می‌آوردند و این نوع ازدواج باعث شده که برخی افراد غیر مطلع برچسب ازدواج با محارم را به زرتشتیان بزنند و اظهار کنند که پدر با دختر خود ازدواج می‌کرده است. اینک اشتباه افراد ناآگاه کاملا” مشخص شد و اتهام ازدواج با محارم کاملا” مردود است.
ستر زن :
وقتی که فرد بالغی بدون ازدواج در می‌گذشت، پدر و مادر یا خویشان این فرد موظف بودند به خرج خود و به یاد فرد درگذشته دختری را به ازدواج پسری در می‌آورند. شرط این نوع ازدواج آن بود که دختر و پسر متعهد می‌شدند که در آینده یکی از پسران خود را به فرزند خواندگی فرد درگذشته بدون زن و فرزند درآورند
خودسر زن:
اگر دختری و پسری پس از رسیدن به سن بلوغ برخلاف میل والدین خود خواستار ازدواج با یکدیگر می‌شدند و مصر بر این امر نیز بودند، با وجود مخالفت والدین ازدواج آنها منع قانونی نداشت و زیر عنوان خودرای زن ثبت می‌گردید و در این بین دختر از ارث محروم می‌شد، مگر اینکه والدینش به خواست خود چیزی به او می‌دادند یا وصیت می‌نمودند که بدهند.
در دین زرتشت پیوند همسری (پیوکانی) کاری نیک است. بنیادی است که یک زن و یک مرد را به نام همسر به هم وابسته می کند تا توانایی شان در سازنگی و پیشرفت آفرینش رسایی یافته و شادی آنها افزوده شود و خوشبختی شان بیشتر گردد. بنیاد پیوکانی ( پیوند همسری) باید بر پایه های خرد و دوست داشتن و همکاری و دلبستگی استوار باشد و از نادانی و هوس خودخواهی و ویرانگری به دور باشد.
درباره چگونگی انتخاب همسر باز تردیدی نیست که پایه آن بر آزادی انتخاب است و همه جا اوستا سفارش شده است که دختر و پسر با رایزنی با خرد(عقل) و اشا(راستی و پاکی) همسر خود را انتخاب کنند. هنگامی که پوروچیست دختر زرتشت می خواهد همسری انتخاب کند پدرش به او چنین میگوید: آن کسی را به همسری برگزین که خرد تو (عقل تو) به آن فرمان دهد(یسنا۵۳بند۳) و در جای دیگری اشو زرتشت به دختران و پسران تازه عروس و تازه داماد چنین اندرز میدهد: ای تازه عروسان و ای تازه دامادان دین را درست دریافته و راه زندگی را با منش نیک بپیمایید بکوشید در راستی و درستی از همسر خود پیشی گیرید تنها در چنین حالتی است که زندگانی پدید آمده و پیوند همسری بر هر دوی شما شادی بخش بوده و با کامیابی دمساز خواهید بود.(یسنای ۵۳بند۵) . شواهد زیادی است که تساوی زن ومرد را در پیوند همسری در دین زرتشت نشان میدهد. خود واژه پیوکانی نشان این برابری است گذشته از این که خود اشو زرتشت در گات ها به دختران و پسران در یک سطح سخن گفته. در دین زرتشت همان گونه که یک زن نمی تواند بیش از یک شوهر داشته باشد یک مرد هم نمی تواند چند همسر داشته باشد. طلاق هم در دین زرتشت تجویز نشده است و در شرایطی خاص امکان دارد.
گواه گیران
در این مجلس بزرگان و موبدان حاضر می شوند،موبد پس از شنیدن اقرار رضایت از عروس و داماد اندرزهای سودمند اخلاقی و دینی داده برایشان چنین دعا میکند:
هر دو تن را شادمانی افزون باد.همیشه با فر و جلال باشید ، به خوبی و خوشی زندگی کنید،در ترقی و افزایش باشید،به کردار نیک سزاوار باشید،نیک پندار باشید،در گفتار نیکو باشید،در کردار نیکی به جای آورید،از هر گونه بد اندیشی دور بمانید.هر گونه بکاهد،هر گونه بدکاری بسوزاد،راستی پایدار باد،در مزدیسنی استوار باشید،محبت داشته باشید با کردار نیک مال تحصیل کنید.
با بزرگان یک دل و یک زبان باشید،با یاران فروتن و نرم خو و خوشبین باشید،غیبت مکنید،غضبناک نشوید،از برای شرم گناه نکنید،حرص مبرید،از برای چیزی بیجا دردمند نشوید،حسد مبرید،کبر و منی نکنید،هوی و هوس نپرورید،مال کسان را به نا حق مبرید،از کوشش نیک خود برخوردار باشید،با حرص انباز مشوید،با غیبت کننده همراه نباشید،با بدنام پیوند نکنید،با بیچارگان پیکار نکنید،مانند پدر نامور باشید،در هر صورت مادر را نیازارید،و به واسطه راست گفتن کامیاب و کامروا باشید.
پس از آن عروس و داماد دست پیوند بهم داده دور آتش میگردند و سایر تشریفات عروسی به طور معمول است انجام میشود.
سفره گواه گیری در ایران باستان
درگذشته ایرانیان باستان به جشن عروسی سور میگفتند عروس لباس سبز می پوشیده وتور یا پارچه ای سبزرنگ روی سرمی انداخته،داماد نیزعرقچین سبز بر سر و روی شانه راست او چادرشب یا دستمال سبزانداخته می شده در پشت سرداماد برادر یا یكی ازبستگان بسیارنزدیك او می ایستاده و دردست(یادرسینی كوچك)یك دستمال سبز،یك انارشیرین یك تخم مرغ یك قیچی وكمی نقل وشیرینی وآویشن همراه با نخ وسوزن سبز رابالای سرداماد نگه می داشته،یادرداخل سفره ای به نام سفره گواه(سفره عقد)قرار می دادند.
سفره گواه معمولا سبزرنگ وشامل مواردزیراست:
نگاره اشو زرتشت-كتاب اوستا و كُشتی باز نشده-شمع یالاله یاچراغ روشن-قند سبز-گلدان گل و سرو-نقل وشیرینی-انارشیرین-یك تخم مرغ-یك عدد قیچی-یك ظرف كوچك آویشن مخلوط با برنج وسنجد-نخ وسوزن سبز-لورك عروسی(مخلوط هفت نوع آجیل شیرین) كه روی آن نقل وشیرینی ریخته شده-گلاب وآینه.
1-كتاب اوستا(كتاب آسمانی)وكشتی :
این دونشان این است كه عروس وداماد وبعدها فرزندانشان تابع قوانین دین بوده وباید برابردستورات آن رفتار كنند.
2-قند سبز:
نشان سبزبختی وشیرین كامی است كه بعد از گواه گیری(عقد) به عنوان هدیه به موبدی كه گواه گرفته میدهند.
3- شال سبز:
كه برروی شانه داماد می اندازند نشانه این است كه از این به بعد مخارج زندگی بردوش داماد است و انداختن پارچه سبزبرروی سفره عقد به جای آن به همین مفهوم می باشد.
4-تخم مرغ:
به این معنا است كه همه اختیاراتی كه پدر ومادرعروس و داماد درحق فرزندانشان داشته اندرا ازخود سلب كرده وبه یك تخم مرغ مصالحه كرده وآن را بیرون می اندازند وازآن به بعد درصورتی كه ازآنها خواسته شود راهنمایی خواهند كرد ولی زوج جوان را مجبورنمی كنند كه مطابق میل ایشان رفتاركنند.
5- انارشیرین :
نشانه شیرین كامی وفرزندان زیاداست.
6- برگ آویشن مخلوط با برنج وسنجد ونقل :
نقل نشان شیرین كامی-برنج(درگذشته جو بكارمی بردند)نشانه بركت زندگی-سنجد محرك عشق ودلدادگی وآویشن خوش بویی وسرزندگی است كه موبد هنگام خواندن اوستای تندرستی روی شانه عروس وداماد میریزد.
7-نخ وسوزن:
نشان پیوند ودوختن است،اگردرزندگی زناشویی رخنه ای پدید آید یا فاصله ای ایجاد شود باید بانخ وسوزن مینوی(معنوی) آن را بدوزند ونگذارند بزرگترشود.
8-قیچی:
ازدو تیغه درست شده و زمانی كه دو تیغه با هم كاركنند برش ایجاد می شود یعنی عروس و داماد نقش دوتیغه قیچی رادارند كه با همدلی وهم اندیشی وهمكاری می توانند زندگی را پیش ببرند.
ست که طلاق در آیین زرتشتی مطرود و منفور است و تحت شرایطی ویژه و در مواردی نادر و خاص طبق آیین نامه زرتشتیان مجوز داده میشود.
( همچنین بخوانید : سفره گواه گيری )
2 – آیین سدره پوشی
به طور کامل میتوانید این آیین در این بخش ببینید
3 – آیین نوزودی
سخنان دكتر موبد اردشیر خورشیدیان در آیین نوزودی
دكتر موبد اردشیر خورشیدیان
۰۵ خرداد ۱۳۸۷
موبد دكتر اردشیر خورشیدیان در حال سخنرانی در آیین نوزوتی موبد سهراب هنگامی امروز سپندارمزد امشاسپند از ماه خرداد ، روان و فروهر پاک اشوزرتشت اسپنتمان و همه موبدان فرهیخته و از جان گذشته تاریخ و فرهنگ زرتشتی و موبدان معاصر روانشاد رستم و اردشیر و فیروزآذرگشسب، موبد رستم شهزادی، هرمزدیار اردشیر خورشیدیان و دکتر جهانگیر اشیدری و وفادار فیروزبخت و دیگر موبدان و بهدینان فرهیخته و دین دار و دین یاور، سرشار از شادی و سرور است.
روزی كه برای همه بهدینان دین دار و دین یار فرخنده وخجسته است. روزی که یکی دیگر از موبدزادگان فرهیخته و یكی ازگرامی اعضای وجدان یار انجمن موبدان تهران كه در پست خزانه داری در این دوره انجام وظیفه می نمایند، جناب آقای سهراب موبد بهرام هنگامی، پس از فراگیری دانش های دینی و آیین های مذهبی لازم و گذرانیدن امتحانات بایسته، به درجه موبدی مفتخر می گردد. پدر نوزوت ، روانشاد موبد بهرام موبد فریدون هنگامی نیز سال ها دركسوت موبدی دربرگزاری مراسم مذهبی و مادر روانشاداشان بانو مروارید موبد ماهیار كوشكی یار موبدان و بهدینان و همازور دین و فرهنگ زرتشتی بودند. امیدوارم كه این موبد تازه (نوزوت) و فرزانه نیز بتوانند در راه شناخت دانش دین از مقام پدر و مادر روانشادشان و نیاكان دین دار خویش پیشی گیرند. بامیداهورامزدا 3746 سال پیش پیام آورآریائی اشوزرتشت در کتاب گاتاها از راستی ها (حقایق) و بن پایه (اصول) باورهای نیک اهورائی که برای تشکیل و اداره یک زندگی آرمانی انسان ها لازم است. به جهانیان پیشکش نمود. و بر این شد كه طریقت و شریعت دین خویش را در كتاب گاتاها وارد نكند و از همان آغاز انجمن مغان را تاسیس كرد و سنن مذهبی، دین خود را بصورت انجمنی بنیاد نهاد. موبدان بسیاری آموزش داده شده و تربیت گردیدند و جهت تبلیغ دین و گسترش مزدا پرستی و مبارزه با باورهای دیوپرستی به اقصاء نقاط ایران ویج اعزام شدند و… و حاصل این « باورهای اهورائی» « فرهنگی » بسیار انسان ساز و اندیشه برانگیز (مانتره ) بوجود آورد که مردم ایران را جهشی بزرگ داد و توانی افسانه ای بخشید و پس ازحدود 1200 سال با تاسیس سلسله هخامنشی که از اتحاد دولت های پارس و ماد که هر دو زرتشتی بودند، بوجود آمده بود. توانست احترام به حقوق بشر را به دیگر نقاط جهان و ملل گوناگون فلات ایران برده ، صلح و همبستگی و آزادی و امنیت و آرامش و اتحاد بین ملت ها مستحکم سازد.
موبد در اوستا Maghoo paiti یا مگ بد یا مغ . بد نامیده میشود. موبدان درطول تاریخ وظیفه فراگیری خط دین دبیره و خواندن و از برکردن اوستا با صدائی خوش و آهنگین و شناخت و درک اصول و فروع دین زرتشتی و سنت ها وآداب و رسوم آئینی (مذهبی ) و آموختن دانش زمان و اداره بخش مینوی جامعه زرتشتیان بصورت انجمنی را به عهده داشته اند و درطول تاریخ با ازخود گذشتگی و فداکاری های بسیارتوانسته اند که کتاب و سنت و فرهنگ زرتشتیان را به بهترین صورت ممکن از دستبرد حوادث نگاه دارند و پاسدار باشند و در حد امکان از آلوده شدن به فرهنگ های بیگانه نگاه دارند و اصالت آنها را حفظ نمایند.
موبدان در قدیم برحسب کاری که داشته اند به چند گروه تقسیم می شدند:
موبدان ‹یزشن گر› یا اوستا خوان که 72 هایتی یا هات یسنا را از بر بوده اند و بدرستی سرایش می کردند و در اجرای آیین ها نهایت دقت و ظرافت را بكار می بردند تا باورهای گاهانی در میان مردم درك و انتشار یابد.
موبدان ‹هیربد› که بر دانش دین و فلسفه پشت سنت ها مسلط بودند و بیشتر کارآموزش را به عهده داشتند.
دستوران یا Dastubar که دارای معلومات عالیه بوده و می توانسته اند که به پرسش ها و معضلات مذهبی پاسخ دهند. و چون در زمان ساسانیان مورد مشورت پادشاهان بوده اند، واژه ‹دستور› به مفهوم وزیر نیز بکار رفته است.
«اندرزبدان» درکتابهای پهلوی به موبدانی گفته می شود که کارشان نوشتن اندرزنامه ها و ایراد سخنرانیهای مذهبی و اخلاقی بوده و ارشاد و راهنمائی مردم براه راست مزدا پرستی را به عهده داشته اند .
زرتوشروتمه ها Zaratoshtrutama که ریاست انجمن مغان را به عهده داشته و تا مدتی پس ازدرگذشت اشوزرتشت، اداره می نموده اند و از آنجا که از دانش و پارسائی کافی برخوردار بوده و در نزد مومنین مقام والائی داشته اند.
طراحی این شكل از مدیریت انجمنی توسط اشوزرتشت موجب شد كه در همیشه تاریخ كسانی در انجمن موبدان باشند كه از دانش دینی در سطح بالاتری برخوردار بوده، و با عشق به اشویی، باتمام وجود درخدمت دین و فرهنگ باشند و مسئولانه از اصول و بن پایه ها پاسداری كرده، برای خود حقوقی اضافی قائل نشده، به اشوداد راضی باشند و منافع بهدینان را برمنافع موبدان برتری دهند. از مردم خمس و ذكات طلب نه كرده و بهدینان را از وقف كردن مال در راه آتشكده ها و اماكن مذهبی باز دارند و به اشوداد در راه گاهان بار و داد و دهش در راستای منافع عمومی تشویق نمایند و با از بر كردن اوستا از روی خط دین دبیره، با غیرت و همت از كتاب و سنت پاسداری نمایند. و هرگز از خود سن (saint) (مقدس) و از مردم دست و پابوس نسازند و همواره تكیه گاه و پشتوانه روحانی و مینوی جامعه بهدینان باشند و… به گونه ای كه تاریخ نشان می دهد كه با وصفی كه موبدان چند هزار سال نسل اندر نسل، تولیت پاسداری از دین و فرهنگ زرتشتیان را به عهده داشته اند، هرگز به خود اجازه ندادند كه دین را ابزاری برای رسیدن به امیال گیتوی خود قرار داده و دین سازی و دین بازی كنند. و از این همه موبدان بزرگ تاریخ همانند تنسرها وكرتیرها و مهرآسپند ها و فرنبغ ها كه آمدند و رفتند، هیچ كدام كیش (مذهب) جدیدی در دین زرتشتی بوجود نیاوردند. به گونه ای كه «در همیشه تاریخ دین ما زرتشتی و مذهب ما نیز زرتشتی بوده و مانده است» و به یاری اهورامزدا از این پس نیز با شناخت اصول و فروع و دین باوری و دین آموزی انجمن موبدان و همازوری و دین یاوری دیگر بهدینان فرهیخته و فرزانه، همچنان استوار و یگانه خواهد ماند.
« نوزوت»یعنی زوت تازه یا تازه زوت. در هنگام اجرای مراسم مذهبی، هرتعداد از موبدان اوستا خوان که مشغول سرودن اوستا باشند، رهبری برعهده یکی از آنها که « زوت » که در اوستا zutar نامیده می شود، می باشد و بقیه موبدان و موبدیاران به عنوان «راسپی» Raetveshkar یا ‹ ریتوشکر› انجام وظیفه می نمایند. مراسم نوزوتی در قدیم سه روز طول می کشیده است . نوزوت پس از پایان نوزوئی می تواند درهمه کارهای دینی و مراسم های مذهبی با دیگرموبدان همکاری نماید و پیش تر تنها پس از یکسال ممارست و تمرین درکار موبدی بوده است که به او اجازه داده می شده که راسا مشغول کارهای آئینی گردند و هرگاه كه همسر برگزید، حق داشته كه به تنهایی در منزل دیگر بهدینان ، مراسم مذهبی به جای آورد.
نوزوت میله ای فلزی بشکل T دردست دارد که قسمت بالائی آن را پیوسته می چرخاند، که عموم به غلط آن را کلید درب باغ بهشت می گویند. درحالی که نام اوستائی این میله « ورد » Verd به معنی «گردیدن» است. در اوستا می خوانیم « اَرشتاتَسچَه . فرادت گیتیا . ((و‌ِردَت گیتا)) به مفهوم گرداگرد جهان، و نوزوت با این کار برخوداری از راستی و بهره بردن از کرفه (ثواب) این مراسم را، برای همه مردم نیك اندیش و نیك گفتار و نیك كردار گیتی از درگاه اهورامزدا آرمان می نماید.
بی تردید همگی بسیار شاد و خورسند می شدیم که هم کیشان موبد و موبدیار و دیگر بهدینان ساكن در یزد و اصفهان و شیراز و سایر شهرهای زرتشتی نشین و حتی سایربهدینان در هركجای گیتی كه به سرمی برند، نیز می توانستند در این مراسم مینوی شرکت جویند. و از بركت مینوی آن بهره می بردند. جای همگی شان براستی سبز است .
امروزه موبد موبدان جامعه زرتشتیان ایران، انجمن موبدان تهران است و بر همه موبدان و موبدیاران است كه درچهار چوب عرف و اساسنامه و قانون و تعهدی كه داده اند، تابع مصوبه های انجمن خود باشند و هیچ کس حتی رئیس انجمن موبدان نیز حق ندارد، راسأ فتوا بدهد. شایسته است که همه بهدینان هر انتقاد و پیشنهاد و دیدگاهی در مورد مسائل آئینی (مذهبی) دارند. نظرات خود را کتبا به انجمن موبدان تهران بنویسند تا پس از بررسی کارشناسی پاسخ انجمنی و رسمی دریافت دارند.
دربرگزاری مراسم باشكوه «هزاره ورهرام یشت» كه به نیت « همازوری وتندرستی وبهروزی زرتشتیان جهان وسربلندی ایران گرامی›› به پیشنهاد انجمن زرتشتیان و تایید انجمن موبدان تهران و همكاری انجمنهای زرتشتیان سراسركشور از روز 19 خرداد ساعت 6.15 دقیقه در سرتاسر ایران آغاز و در روز 18 خرداد به امید خدا به پایان خواهد رسید . براستی كه بسیار بیش از انتظار همت كردید و همازور شدید. آفرین برشما. براستی كه همگی شما بهدینان ثابت كردید كه هرزمان كه نیاز به همازوری باشد، همه توان خویش رابكارخواهید برد. درود اهورامزدا برشما باد.
شركت همه بهدینان به ویژه جوانانمان دربرگزاری جشن های آذرگان و اردیبهشت گان كه انجمن موبدان مسئولیت برگزاری آن را به عهده گرفته است و جشن نوزوتی امروز بی نظیراست. باید بیش از پیش جوانانمان را دریابیم. چرا كه هریك از آنها گوهری هستند گران بهاء كه براستی درخدمت دین و فرهنگ و آبادانی ایران عزیز و شناخت راستی ها و گسترش همه نیكی ها در جهان هستند و به راستی آینده سازان جامعه ای پر انرژی و دین دار خواهند بود. اینجانب كه به سهم خود از آنها درس های زیادی آموخته ام. درود اهورایی بر آنها باد.
ازهمه كسانی كه از نظر مادی و به ویژه از نظر مینوی انجمن موبدان خودشان را یاری می دهند، صمیمانه سپاسگذاری می نمایم.
جشن نوزوتی که جشن فارغ التحصیلی موبد سهراب هنگامی به شمار می رود، بر این موبد فرزانه و همسر و فرزندان و خانواده گرامی و باشندگان دراین مجلس باشكوه و همه زرتشتیان ایران و جهان، فرخنده باد.
شاد زیوید . بکامه زیوید . گیتی تان باد به کامه تن . مینوی تان باد به کامه روان . اغنی اشوبیم .
ایدون باد ایدون ترج باد
موبد دکتر اردشیر خورشیدیان . رئیس انجمن موبدان تهران
سوم خرداد 1387 خورشیدی . سپندارمزد وخردادماه 3746 دینی زرتشتی
جشن فرخنده نوزوتی . سالن خسروی . تهران