دروغ رهایی بخش!

موبد کورش نیکنام

بینش زرتشت برپایه “اشا” بنیان شده است. اشا یا اشه به چم راستی ودرستی است. هنجار نیکی که درهستی پایدار شده وذره ذره های هستی از آن پیروی می کنند.

 این ویژگی در مرتو (:انسان) پرتوی گسترده تر دارد. درکنار راستی که با “اندیشه” و”گفتار” او درهم سرشته شده است. فروزه (:صفت) های مهربانی، فداکاری، دهشمندی، فروتنی، گذشت، ازخودگذشتگی و…نیز بایستی بر”کردار” او افزوده شود.

راستی وپیروی ازاشا، سرشت مرتوگان را دگرگون ساخته تا با هنجار هستی همگون وهمراه گردد. بدین روی هرگاه کسی از راستی روی گردان شود به بی هنجاری روی آورده است.

سراسر پیام زرتشت در راستای گسترش راستی ومبارزه با دروغ است. برپایه این نگرش، شایسته است تا تنها راستی دراندیشه، گفتار وکردار مرتوگان راه یابد ونهادینه شود. در اوستا، مرتوی راستکار “اشون” نام دارد و کسی که گمراه و کژاندیش باشد “درگونت” به چم دروغکار نامیده می شود.

“دروج” ودروغ به هیچ شیوه ای کاربرد ندارد. به ویژه دروغ رهایی بخش(:مصلحت آمیز، تقیه)
که گاهی درباور کسانی جای می گیرد. زیرا آنچه پیش آید بهتر از پذیرش دروغ ورسیدن به جایگاه “درگونت” است.

بنابراین چنانچه کسی درجایی گرفتارشود که برای رهایی نیاز به سخن دروغ داشته باشد، رازداری وخاموشی بهتر از بهره گیری از دروغ برای رهاشدن خواهد بود.
موبد نیکنام

نیکوکاری درباور مزدیسنان

موبد کورش نیکنام

در سرود” اشم وهو”كه یكی از سرودهای ارزشمند اوستا است. آمده: اَشِم. وُهو. وَهیشتِم اَستی. اوشتا اَستی. اوشتا اهمایی. هیَت اَشایی. وَهیشتایی. اَشِم. برگردان آن: اشویی بهترین است. رسیدن به روشنایی وخوشبختی است. این خرسندی برای کسی است که برای ارزش اشویی نیکوکار کردد.

 مرتو باید همراه با نظم اشا كه هنجار راستی و جاودانه در هستی است، همراه شود و در انجام نیكوكاری خود تنها به پویندگی و بالندگی ارزش های نیک مرتوگانی چشم داشته باشد.
از سوی دیگر آیین زرتشت با دریوزگی و بیكاری هم خوانی ندارد. او مرتوگان (:انسان ها، مردم) كاهل و كسانی كه توانایی كار و كوشش دارند ولی تنبلی پیشه كرده، ریاضت كشی و گدایی را برگزیده تا از دسترنج دیگران بهره مند شوند، نمی پسندد و یكی از روش های نیكوكاری را ایجاد كار برای بیكاران می داند.
“بیكاران را كه اندام سالم دارند و توانایی انجام كار به كار وادار سازید.”
“به اندازه یی كار به نیازمندان رسانید تا بیكار و بدكار نمانند.”
بزرگمهر، وزیر خردمند انوشیروان در نوشته خود “یادگار بزرگمهر” در در ارزش نیكوكاری چنین می گوید:
“چون دارایی گیتی، همه زودگذر و تباه شدنی و از میان رفتنی است، كسی كه سزاوار داشتن است، یزدان با دهش نیكش بر او فّر و بزرگی بخشد… توانگر گردد و از او كارهای بزرگ برآید. دارایی فراوان اندوزد، برترین جایگاه را گیرد و به بزرگی و شكوه رسد. او زندگیش دراز، فرزندش فراوان و نیكو، سخنش گیرا و دهش های نیكش به كار باشد.”
 
آذرباد مارا سپند، موبد دانشمند دوران ساسانی برای پسرش كه زرتشت نام داشت. اندرزهایی نوشت كه بخشی از آن درباره نیكوكاری است.
“پسرم نیكوكار باش … تا آْنجا كه می توانی از دارایی ات، داد و دهش كن، دل را شاد ساز، تا یزدان نیكی تو را بیفزاید…”
“پسرم بشنو تو را می گویم…
بهترین بخشش ها دانش و خرد است، زیرا دارایی و خواسته پایان پذیر است و دانش و خرد پایدار… به كار نیك گرای زیرا هر كه نیكی كند پاداش نیك یابد.”
نیكو كاری و داد ودهش اکنون همانند گذشته در سنت و فرهنگ زرتشتیان به سه شیوه انجام می گیرد:
1-نیاز
2- اشوداد
3- گهنبار خوانی

در شیوه نیاز، نیكوكار نسبت به توان مالی خود به ریخت (:شکل) نقدی یا به ریخت فرآورده های خوراكی و پوشاكی، دهش خود را به سازمان ها و انجمن های نیکوکاری (:خیریه) می سپارد تا به یاری سامانگری آگاه در راه دستگیری نیازمندان به کار رود.
در این نگرش، دهشمندی به ریخت همگانی انجام می گیرد و بیگمان سبب گداپروری و تنبلی بین نیازمندان نخواهد شد.

در روش اشوداد، دهشمندی با پرداخت پول و چیزهای جابه جا شدنی نیست. نیاكان ما پیشکش های خود را به ریخت اشوداد(وقف) كه شامل زمین، خانه یا كشتزار بوده به نام نیایشگاه و نهادها می گذارند.
برگرفته از تارنمای کورش نیکنام

نیکوکاری درباور مزدیسنان

موبد کورش نیکنام

در سرود” اشم وهو”كه یكی از سرودهای ارزشمند اوستا است. آمده: اَشِم. وُهو. وَهیشتِم اَستی. اوشتا اَستی. اوشتا اهمایی. هیَت اَشایی. وَهیشتایی. اَشِم. برگردان آن: اشویی بهترین است. رسیدن به روشنایی وخوشبختی است. این خرسندی برای کسی است که برای ارزش اشویی نیکوکار کردد.

 مرتو باید همراه با نظم اشا كه هنجار راستی و جاودانه در هستی است، همراه شود و در انجام نیكوكاری خود تنها به پویندگی و بالندگی ارزش های نیک مرتوگانی چشم داشته باشد.
از سوی دیگر آیین زرتشت با دریوزگی و بیكاری هم خوانی ندارد. او مرتوگان (:انسان ها، مردم) كاهل و كسانی كه توانایی كار و كوشش دارند ولی تنبلی پیشه كرده، ریاضت كشی و گدایی را برگزیده تا از دسترنج دیگران بهره مند شوند، نمی پسندد و یكی از روش های نیكوكاری را ایجاد كار برای بیكاران می داند.
“بیكاران را كه اندام سالم دارند و توانایی انجام كار به كار وادار سازید.”
“به اندازه یی كار به نیازمندان رسانید تا بیكار و بدكار نمانند.”
بزرگمهر، وزیر خردمند انوشیروان در نوشته خود “یادگار بزرگمهر” در در ارزش نیكوكاری چنین می گوید:
“چون دارایی گیتی، همه زودگذر و تباه شدنی و از میان رفتنی است، كسی كه سزاوار داشتن است، یزدان با دهش نیكش بر او فّر و بزرگی بخشد… توانگر گردد و از او كارهای بزرگ برآید. دارایی فراوان اندوزد، برترین جایگاه را گیرد و به بزرگی و شكوه رسد. او زندگیش دراز، فرزندش فراوان و نیكو، سخنش گیرا و دهش های نیكش به كار باشد.”
 
آذرباد مارا سپند، موبد دانشمند دوران ساسانی برای پسرش كه زرتشت نام داشت. اندرزهایی نوشت كه بخشی از آن درباره نیكوكاری است.
“پسرم نیكوكار باش … تا آْنجا كه می توانی از دارایی ات، داد و دهش كن، دل را شاد ساز، تا یزدان نیكی تو را بیفزاید…”
“پسرم بشنو تو را می گویم…
بهترین بخشش ها دانش و خرد است، زیرا دارایی و خواسته پایان پذیر است و دانش و خرد پایدار… به كار نیك گرای زیرا هر كه نیكی كند پاداش نیك یابد.”
نیكو كاری و داد ودهش اکنون همانند گذشته در سنت و فرهنگ زرتشتیان به سه شیوه انجام می گیرد:
1-نیاز
2- اشوداد
3- گهنبار خوانی

در شیوه نیاز، نیكوكار نسبت به توان مالی خود به ریخت (:شکل) نقدی یا به ریخت فرآورده های خوراكی و پوشاكی، دهش خود را به سازمان ها و انجمن های نیکوکاری (:خیریه) می سپارد تا به یاری سامانگری آگاه در راه دستگیری نیازمندان به کار رود.
در این نگرش، دهشمندی به ریخت همگانی انجام می گیرد و بیگمان سبب گداپروری و تنبلی بین نیازمندان نخواهد شد.

در روش اشوداد، دهشمندی با پرداخت پول و چیزهای جابه جا شدنی نیست. نیاكان ما پیشکش های خود را به ریخت اشوداد(وقف) كه شامل زمین، خانه یا كشتزار بوده به نام نیایشگاه و نهادها می گذارند.
برگرفته از تارنمای کورش نیکنام

کارشناسان و  باستان‌شناسان، شهرسوخته در سیستان را یکی از پیشرفته‌ترین و شگفت‌اَنگیزترین شهرهای جهان باستان می‌دانند. محوطه‌ای باستانی که بیش از 5 هزار سال دیرینگی دارد و یافته‌های ارزشمند و بی‌همتایی در آن به دست آمده است.

به گزارش اَمرداد، شهرسوخته نام تپه‌های زنجیره‌ای به هم چسبیده‌ی گسترده‌ای است که در 56 کیلومتری راه زابل به زاهدان جای گرفته است. بلندای‌(:ارتفاع) تپه‌های شمالی جنوبی آن، میان 12 تا 18 متر از سطح زمین‌های پیرامونی است. شهرسوخته 151 هکتار گُستره‌(:وسعت) دارد. این شهر در یکم تیرماه 1393 خورشیدی برابر با 22 ژوئن 2014 میلادی به عنوان نخستین محوطه‌های باستانی ایران در سی و هشتمین نشست یونسکو به ثبت جهانی رسید. شهرسوخته، هفدهمین اثر تاریخی ایران در فهرست یونسکو به شمار می‌آید که با برخورداری از پیشینه‌ی بیش از 5 هزار ساله، هم اینک به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین شهرهای باستانی جهان شناخته می‌شود.

سیستان به عنوان خاوری‌ترین (:شرقی) منطقه‌ی ایران زمین جایگاه برخورد‌(:تلاقی) تمدن‌های گوناگونی است که از دیرباز مورد نگرش جمعیت‌های (اقوام) گوناگون جای گرفته است. افزون بر آن شرایط زیبنده‌ی محیطی نیز در گذشته‌های دور در این سرزمین، انگیزه‌ی پدیداری تمدن‌های بزرگ و استقرارهای بی‌شماری شده است که هر یک نشان از سرافرازی این پاره‌ای از خاک ارزشمند دارد.

 شهرسوخته، گویا نام تازه‌ای است و پیشینه‌ی تاریخی چندانی ندارد. بر پایه‌ی نوشته‌های موجود، پیشینه‌ی این نام به اواخر سده‌ی نوزدهم میلادی برمی‌گردد. در آن زمان «کلنل ییت» انگلیسی از منطقه بازدید کرده و از راهنمایان بومی این نام را شنیده و به کار برده است. هر چند آثار سوختگی در این شهر آشکار است. شهرسوخته دو بار به آتش کشیده شده است، یک بار در آغاز مرحله‌ی رشد و بار دیگر در پایان دوره‌ی ویرانی آن. سند یا نوشته‌ای که نام راستین و کهن این شهر را آشکار کند، هنوز به دست نیامده است و نام شهر سوخته شاید به انگیزه‌ی آتش‌سوزی در دوره‌ی زمانی میان سال‌های 3200 تا 2700 پیش از میلاد باشد.

شهرسوخته در پیرامون 3200 پیش از میلاد پایه‌گذاری و پیرامون 1800 پ.م متروک شده است. این شهر برای دوره‌ای نزدیک به 1400 سال زندگی در آن جریان داشته است. چهار دوره استقرار در شهر سوخته شناخته شده است که به یازده مرحله‌ی طبقه فرهنگی بخش شده است. این چهار دوره‌ی بُنیادین در برگیرنده‌ی : دوره یکم (3200 – 2800 پ.م) ، دوره دوم (2800 – 2500 پ.م)، دوره سوم (2500 – 2200 پ.م) و دوره چهارم (2200 – 1900 پ.م) است. این شهر در دوره‌ی یکم پایه‌گذاری شده و در دوره‌ی دوم به اوج شکوفایی خود رسیده است و از دوره‌ی سوم دوران نابودی آن آغاز شده و در پایان دوره‌ی چهارم از میان رفته است.

شهرسوخته یکی از یادمان‌های تاریخی و باستانی در استان سیستان و بلوچستان است که در کرانه‌ی رودخانه‌ی هیرمند و دریاچه‌ی هامون در زمان خود و کنار جاده‌ی کنونی زاهدان به زابل بنا شده است. «سر اورل اِشتاین» با بازدید از این محوطه در سال 1937 میلادی، آگاهی‌های سودمندی را درباره‌ی این یادمان باستانی بیان کرده است. در سال 1967 میلادی عملیات کاوش در محوطه‌ی پیش از تاریخی شهرسوخته با همکاری مرکز باستان‌شناسی ایران و موسسه‌ی «ایزمئو» ایتالیا و به سرپرستی یک باستان‌شناس ایتالیایی به نام «موریتزیو توزی» آغاز شد. نتیجه‌ی بررسی و پژوهش‌های باستان شناسانه‌ی این گروه که تا سال 1978 میلادی در شهرسوخته دنباله داشت، در بیش از ده‌ها مقاله و کتاب و به زبان‌های گوناگون و رایج جهان چاپ و پخش شده است. سخن در خُور نگرش در برنامه‌ی کاوش شهرسوخته، باشَندگی‌(:حضور) شمار قابل توجه‌ای از کارشناسان و دانشمندان غیرباستان‌شناس بود. ارزش آثار به دست آمده از شهرسوخته، در مرحله‌ی آغازین کار، سرپرستان‌(:مسوولان) موسسه‌ی شرق‌شناسی ایتالیا را بر آن داشت تا با فراهم نمودن داشته‌ها‌(:امکانات)، پیش درآمدها‌(:مقدمات) و توانمندی‌های لازم کوشش کنند، عملیات کاوش و تفسیر یافته‌های باستانی در این محوطه‌ی ارزشمند به روش‌های سراسر علمی انجام شود. از همین روی شماری زمین‌شناس، دیرین گیاه‌شناس، مردم‌شناس، دیرین جانور‌شناس، کارشناسان فیزیک هسته‌ای و دیگر کارشناسان ایتالیایی و ژاپنی به شهرسوخته رفتند تا هریک با بهره‌گیری از تخصص و دانش خود کوشش نمایند و عملیات کاوش و تفسیر و تبیین یافته‌های باستانی این شهر را کارآمدتر و کارشناسانه‌تر انجام دهند. در میان آن‌ها می‌توان به نقش سودمند و ارزنده‌ی دانشمندان ژاپنی اشاره داشت که توانسته‌اند با انجام پژوهش‌های گوناگون و بهره‌گیری از تکنیک‌های مدرن همانند پالئو مغناطیس، اورانیوم 38، کربن 14 و روش شکاف هسته‌ای در تعیین پیشینه‌ی آثار به دست آمده، نتیجه‌های سودمندی ارایه دهند.

بقایای شهرسوخته نشان می‌دهد که این شهر دارای پنج بخش بُنیادین بوده که در برگیرنده‌ی بخش مسکونی در شمال خاوری، بخش‌های مرکزی، منطقه‌ی صنعتی، سازه‌های یادمانی و گورستان است که به گونه‌ی تپه‌های پیوسته و چسبیده به هم جای گرفته اند. 80 هکتار از شهرسوخته را بخش مسکونی تشکیل می‌داده است. پژوهش‌ها نشان داده است این محوطه، وارون اکنون که زیست بومی سراسر بیابانی دارد و تنها درختان گز در آن جا دیده می‌شود، در پنج هزار سال پیش از میلاد، منطقه‌ای سبز و خرم با پوشش گیاهی گوناگون و بسیار دل پذیر بوده و درختان بید مجنون، اَفرا و سپیدار فراوانی در آن جا وجود داشته است.

شهرسوخته مرکز بسیاری از فعالیت‌های صنعتی و هنری همانند جواهرسازی، پارچه بافی، سفال‌گری، ذوب فلز، سنگ‌تراشی، معرق کاری و … بوده است. بی‌گمان شهرسوخته از شهرهای بسیار پیشرفته‌ی جهان باستان در زمان خود بوده است.

برای نخستین بار در جهان باستان در شهرسوخته، چشم مصنوعی وابسته به چشم چپ‌زنی تنومند میان 25 تا 30 ساله یافته شده که هم اینک در گنج خانه‌ی‌(:موزه) ایران باستان در تهران نگهداری می‌شود و 4800 سال دیرینگی دارد. همچنین بازی‌‌ای همانند تخته نرد امروزی یکی دیگر از شگفتی‌های این شهر است. و با رویکرد به پیشینه‌ی شهرسوخته می‌توان گفت که قدیمی‌ترین تخته نرد جهان وابسته به این شهر بوده است. در گورستان شماره 761 بازی‌ای همانند تخته نرد با 60 مهره پیدا شده است.

 شگفتی‌های شهرسوخته بی‌شمار است و در این گزارش نمی‌توان به شمار فراوان آن‌ها پرداخت. تنها باید رفت و از نزدیک شهر جهانی سوخته و گنج‌خانه‌ی باستان‌شناسی آن را دید تا به شکوه و بزرگی شهر و اندیشه‌های وَرجاوند نیاکان پاک نهادمان پِی برد. جشن جهانی نوروز در راه است و می توان با برنامه‌ریزی درست، سفری به ژرفای تاریخ در دشت سیستان داشت و شگفتی‌ها را دید و حس کرد … شهرسوخته، هنوز هم سخنان فراوان ناگفته‌ای دارد. شهرسوخته، یکی از شگفت‌اَنگیزترین و پیشرفته‌ترین شهرهای جهان باستان است.

کارشناسان و  باستان‌شناسان، شهرسوخته در سیستان را یکی از پیشرفته‌ترین و شگفت‌اَنگیزترین شهرهای جهان باستان می‌دانند. محوطه‌ای باستانی که بیش از 5 هزار سال دیرینگی دارد و یافته‌های ارزشمند و بی‌همتایی در آن به دست آمده است.

به گزارش اَمرداد، شهرسوخته نام تپه‌های زنجیره‌ای به هم چسبیده‌ی گسترده‌ای است که در 56 کیلومتری راه زابل به زاهدان جای گرفته است. بلندای‌(:ارتفاع) تپه‌های شمالی جنوبی آن، میان 12 تا 18 متر از سطح زمین‌های پیرامونی است. شهرسوخته 151 هکتار گُستره‌(:وسعت) دارد. این شهر در یکم تیرماه 1393 خورشیدی برابر با 22 ژوئن 2014 میلادی به عنوان نخستین محوطه‌های باستانی ایران در سی و هشتمین نشست یونسکو به ثبت جهانی رسید. شهرسوخته، هفدهمین اثر تاریخی ایران در فهرست یونسکو به شمار می‌آید که با برخورداری از پیشینه‌ی بیش از 5 هزار ساله، هم اینک به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین شهرهای باستانی جهان شناخته می‌شود.

سیستان به عنوان خاوری‌ترین (:شرقی) منطقه‌ی ایران زمین جایگاه برخورد‌(:تلاقی) تمدن‌های گوناگونی است که از دیرباز مورد نگرش جمعیت‌های (اقوام) گوناگون جای گرفته است. افزون بر آن شرایط زیبنده‌ی محیطی نیز در گذشته‌های دور در این سرزمین، انگیزه‌ی پدیداری تمدن‌های بزرگ و استقرارهای بی‌شماری شده است که هر یک نشان از سرافرازی این پاره‌ای از خاک ارزشمند دارد.

 شهرسوخته، گویا نام تازه‌ای است و پیشینه‌ی تاریخی چندانی ندارد. بر پایه‌ی نوشته‌های موجود، پیشینه‌ی این نام به اواخر سده‌ی نوزدهم میلادی برمی‌گردد. در آن زمان «کلنل ییت» انگلیسی از منطقه بازدید کرده و از راهنمایان بومی این نام را شنیده و به کار برده است. هر چند آثار سوختگی در این شهر آشکار است. شهرسوخته دو بار به آتش کشیده شده است، یک بار در آغاز مرحله‌ی رشد و بار دیگر در پایان دوره‌ی ویرانی آن. سند یا نوشته‌ای که نام راستین و کهن این شهر را آشکار کند، هنوز به دست نیامده است و نام شهر سوخته شاید به انگیزه‌ی آتش‌سوزی در دوره‌ی زمانی میان سال‌های 3200 تا 2700 پیش از میلاد باشد.

شهرسوخته در پیرامون 3200 پیش از میلاد پایه‌گذاری و پیرامون 1800 پ.م متروک شده است. این شهر برای دوره‌ای نزدیک به 1400 سال زندگی در آن جریان داشته است. چهار دوره استقرار در شهر سوخته شناخته شده است که به یازده مرحله‌ی طبقه فرهنگی بخش شده است. این چهار دوره‌ی بُنیادین در برگیرنده‌ی : دوره یکم (3200 – 2800 پ.م) ، دوره دوم (2800 – 2500 پ.م)، دوره سوم (2500 – 2200 پ.م) و دوره چهارم (2200 – 1900 پ.م) است. این شهر در دوره‌ی یکم پایه‌گذاری شده و در دوره‌ی دوم به اوج شکوفایی خود رسیده است و از دوره‌ی سوم دوران نابودی آن آغاز شده و در پایان دوره‌ی چهارم از میان رفته است.

شهرسوخته یکی از یادمان‌های تاریخی و باستانی در استان سیستان و بلوچستان است که در کرانه‌ی رودخانه‌ی هیرمند و دریاچه‌ی هامون در زمان خود و کنار جاده‌ی کنونی زاهدان به زابل بنا شده است. «سر اورل اِشتاین» با بازدید از این محوطه در سال 1937 میلادی، آگاهی‌های سودمندی را درباره‌ی این یادمان باستانی بیان کرده است. در سال 1967 میلادی عملیات کاوش در محوطه‌ی پیش از تاریخی شهرسوخته با همکاری مرکز باستان‌شناسی ایران و موسسه‌ی «ایزمئو» ایتالیا و به سرپرستی یک باستان‌شناس ایتالیایی به نام «موریتزیو توزی» آغاز شد. نتیجه‌ی بررسی و پژوهش‌های باستان شناسانه‌ی این گروه که تا سال 1978 میلادی در شهرسوخته دنباله داشت، در بیش از ده‌ها مقاله و کتاب و به زبان‌های گوناگون و رایج جهان چاپ و پخش شده است. سخن در خُور نگرش در برنامه‌ی کاوش شهرسوخته، باشَندگی‌(:حضور) شمار قابل توجه‌ای از کارشناسان و دانشمندان غیرباستان‌شناس بود. ارزش آثار به دست آمده از شهرسوخته، در مرحله‌ی آغازین کار، سرپرستان‌(:مسوولان) موسسه‌ی شرق‌شناسی ایتالیا را بر آن داشت تا با فراهم نمودن داشته‌ها‌(:امکانات)، پیش درآمدها‌(:مقدمات) و توانمندی‌های لازم کوشش کنند، عملیات کاوش و تفسیر یافته‌های باستانی در این محوطه‌ی ارزشمند به روش‌های سراسر علمی انجام شود. از همین روی شماری زمین‌شناس، دیرین گیاه‌شناس، مردم‌شناس، دیرین جانور‌شناس، کارشناسان فیزیک هسته‌ای و دیگر کارشناسان ایتالیایی و ژاپنی به شهرسوخته رفتند تا هریک با بهره‌گیری از تخصص و دانش خود کوشش نمایند و عملیات کاوش و تفسیر و تبیین یافته‌های باستانی این شهر را کارآمدتر و کارشناسانه‌تر انجام دهند. در میان آن‌ها می‌توان به نقش سودمند و ارزنده‌ی دانشمندان ژاپنی اشاره داشت که توانسته‌اند با انجام پژوهش‌های گوناگون و بهره‌گیری از تکنیک‌های مدرن همانند پالئو مغناطیس، اورانیوم 38، کربن 14 و روش شکاف هسته‌ای در تعیین پیشینه‌ی آثار به دست آمده، نتیجه‌های سودمندی ارایه دهند.

بقایای شهرسوخته نشان می‌دهد که این شهر دارای پنج بخش بُنیادین بوده که در برگیرنده‌ی بخش مسکونی در شمال خاوری، بخش‌های مرکزی، منطقه‌ی صنعتی، سازه‌های یادمانی و گورستان است که به گونه‌ی تپه‌های پیوسته و چسبیده به هم جای گرفته اند. 80 هکتار از شهرسوخته را بخش مسکونی تشکیل می‌داده است. پژوهش‌ها نشان داده است این محوطه، وارون اکنون که زیست بومی سراسر بیابانی دارد و تنها درختان گز در آن جا دیده می‌شود، در پنج هزار سال پیش از میلاد، منطقه‌ای سبز و خرم با پوشش گیاهی گوناگون و بسیار دل پذیر بوده و درختان بید مجنون، اَفرا و سپیدار فراوانی در آن جا وجود داشته است.

شهرسوخته مرکز بسیاری از فعالیت‌های صنعتی و هنری همانند جواهرسازی، پارچه بافی، سفال‌گری، ذوب فلز، سنگ‌تراشی، معرق کاری و … بوده است. بی‌گمان شهرسوخته از شهرهای بسیار پیشرفته‌ی جهان باستان در زمان خود بوده است.

برای نخستین بار در جهان باستان در شهرسوخته، چشم مصنوعی وابسته به چشم چپ‌زنی تنومند میان 25 تا 30 ساله یافته شده که هم اینک در گنج خانه‌ی‌(:موزه) ایران باستان در تهران نگهداری می‌شود و 4800 سال دیرینگی دارد. همچنین بازی‌‌ای همانند تخته نرد امروزی یکی دیگر از شگفتی‌های این شهر است. و با رویکرد به پیشینه‌ی شهرسوخته می‌توان گفت که قدیمی‌ترین تخته نرد جهان وابسته به این شهر بوده است. در گورستان شماره 761 بازی‌ای همانند تخته نرد با 60 مهره پیدا شده است.

 شگفتی‌های شهرسوخته بی‌شمار است و در این گزارش نمی‌توان به شمار فراوان آن‌ها پرداخت. تنها باید رفت و از نزدیک شهر جهانی سوخته و گنج‌خانه‌ی باستان‌شناسی آن را دید تا به شکوه و بزرگی شهر و اندیشه‌های وَرجاوند نیاکان پاک نهادمان پِی برد. جشن جهانی نوروز در راه است و می توان با برنامه‌ریزی درست، سفری به ژرفای تاریخ در دشت سیستان داشت و شگفتی‌ها را دید و حس کرد … شهرسوخته، هنوز هم سخنان فراوان ناگفته‌ای دارد. شهرسوخته، یکی از شگفت‌اَنگیزترین و پیشرفته‌ترین شهرهای جهان باستان است.

ما از سازمان ملل متحد خواستاریم تا نسل کشی اعراب در ایران در سال 636 پس از میلاد را بعنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد. این فاجعه با نبر قادسیه آغاز شد و با از بین بردن یک فرهنگ و زبان و دین و آیین غنی و پرشکوه و همچنین با کتابسوزی و تغییر زبان میلیونها انسان با زور شمشیر و کشتار هزاران تن و فروش زنان و کودکان در بازارهای برده فروشی مدینه ادامه یافت. درست همانگونه که داعش امروزه انجام میدهد.

دولت عربستان همچنین باید سرمایه گذاری و ساخت فیلمهایی که تاریخ را تحریف کرده و به بازماندگان این فاجعه که همچنان زبان و آیین خود را حفظ کردند، توهین میکند را متوقف کند

We ask the United Nations to recognize the Genocide Arabs did in the Iranian Empire in 636 A.D as the crime against the humanity. This disaster began with the battle of Qadesiyeh, and continued with ruining a great culture, language, religion, burning books, changing the language of millions of people by the force of sword, and killing hundreds of thousands of men and selling their wives and children as sex slaves in Medina and so on, just like the ISIS is doing today

The Arab Government must specially stop financing movies that distort the history in this respect and insult the survivors that continue to keep their original languages and religions

Sign Here

پیوند به برگه درخواست