اهمیت كار و تلاش در آیین زرتشتی

اهمیت كار و تلاش در آیین زرتشتی

       

یكی از ویژگی‌های آیینی كه اشوزرتشت به جهانیان شناساند و از دیر و دور تاكنون همچنان تازه است و كاربردهای خود را حفظ‌كرده، نگاه آن به این جهان و زندگی این جهانی است. بر پایه آموزه‌های دین زرتشتی هركسی باید برای بهبود وضع تلاش كند و حاصل تلاش او سهمی در پیشبرد جهان داشته‌باشد. آن‌چه در پی می‌آید‌، نوشته‌ای از آقای هاشم رضی است كه از این زاویه به آیین اهورا داده اشوزرتشت نگاه كرده‌است.

«در آیین و فلسفه زرتشت زندگی ستوده و تقدیس شده‌است. در سراسر اوستا نیروی زندگی مواج و سرشار است. فلسفه و تعلیمات زرتشت حاصل اندیشه‌هایی است كه در كار و فعالیت پروریده شده‌است و این معنا را در كمتر دین و مذهبی ملاحظه می‌كنیم. در آیین‌های دیگر اگر دعوتی به كار و كوشش شده‌باشد مواردی نیز در آن یافت می‌شود كه قلندری و درویشی ستوده شده‌است. قرن ششم پیش از میلاد در هندوستان، چین، بین‌النهرین و حتی یونان افكار رواقی و روش عرفانی و صوفی‌مآبی نفوذ داشته‌است. لیكن برای قوم و گروهی كه كشاورزی پیشه داشته‌اند و بر زمینی نامستعد برای كشاورزی میهن گرفته‌بودند، جایی برای بیكارگی و قلندرمنشی وجود نداشت. زرتشت زندگی را می‌ستاید و آن را حرمت می‌نهد. پذیرفتن جمله زشتی‌ها، ناداری‌ها و كوتاه‌دستی‌های این دنیا را برای سعادت و احراز مقام در دنیایی دیگر نمی‌پذیرد و این یكی از نشان‌های پایندگی این آیین در تمام اعصار و قرون است.

پاكی در كردار و گفتار و پندار اساس اصلی این فلسفه جهانی است كار و كوشش، راستی و درستی دوری از جنگ طلبی، بر زمین نهادن جنگ ابزار و به دست‌گرفتن وسایلی كه از آن خیر و سودی برخیزد ستوده ‌شده و تقدیس گشته‌است «در یسنای – هات12- قطعه نهم» چنین آمده‌است «می‌ستایم دین نیك مزداپرستی را، دور كننده جنگ را بر زمین گذارنده جنگ ابزار را، خویشی دهنده را (فداكاری) پاك را آنهایی كه هستند نیز آنهایی كه خواهند بود، بزرگ‌ترین و بهترین و زیباترین و آن كه او اهورای زرتشتی است. به اهورامزدا همه نیكی‌ها را پیش‌كشی می‌كنم. این است ستایش دین مزداپرستی» در سراسر نوشته‌های زرتشتی زندگی همراه با نیكی و شرافت و كار ستاییده شده‌است. فضیلت و مورد محبت خدا قرارگرفتن و به نماز و عبادت پرداختن و از زندگی كناره‌جستن به امید دنیای دیگر، معرفی نشده‌است. اوستا كتاب عظیم اخلاق و درس زندگانی است. كتابی است كه تعالیمش برای دوران‌ها و حتا زمان پرغوغای ما عملی پرفایده‌ است. اهورامزدا این خداوندگار راستی و یگانه سمبل عقل و خرد است؛ عقل و خردی كلی كه احاطه بر خردهای كوچك‌تر را دارد و همواره راهنمای عقل است و ندای خرد است. در جهان مادی، در جهانی كه راستی و كوشش از راه راستی در آن هم چون سیاله‌ای ساری است. در یسنای 47 قطعه دوم آمده‌است «برای‎‎]ادای[ حق معرفت مزدا كه پدر راستی است، باید نسبت به این خرد مقدس بهترین اعمال را به جای آورد، خواه از گفتار زبان و سخنانی كه از خیال پاك است و خواه از كار بازوها و كوشش پارسا»