هفت راز آتش زرتشت
راز آتــش راز هفت خـــــوان است وبس
راز آتش نغمه ی جــــــــان است وبس
راز آتش چشــــــــــمه ی آموزش است
رازآتش تیشــــــــــــه ی پردازش است
روکه در یابیم راز آتـــــــــش زرتشت را
خود زپستی وا رهـــــانیم و مرام خویش را
هفت رازی خفـــــــــــــته در آتش نهان
گَــــر بیابیم راز در آن هر زمــــــــــان
یــک از آن راز، روشنــــــای آتش است
چون که گیـــــتی زآن پی آسایش است
پس تــوان آموخت از آتش ره فرزانگـی
پس تـوان آموختن بر مردمان مردانگی
پرتو افشاندن زدانش در ره آزادگــــــــی
سود بخشیدن به مردم از سر دلدادگـــــی
راز دوم گرمــــــــــی جان بخش اوست
راز سر مستـــــــــــی گرفتن نزد اوست
پس توان آموخت ازآتش ره بخشندگــــی
پس توان آموختن بر مردمان روشنرهی
سوم آنکه سوی بالا می رود او همچنـــان
پس که در یابیم ره بالا بریم ما همچـــوآن
دیگر آنکه واژگون آید همی، گردد خموش
پس که گوید او به ما پستی نمی باشد ز هوش
رازپنجم هرچه درآتش درآید پاک ورخشنده شود
بی که خود ناپاک و چرک وزشت وآلوده شود
پس تـوان آمـوخت ازآتـش ره پاکیزگـی
بــــی که خود را دربُن چرک وسیاهی افکنی
پس تــــوان آموختن بر دیگران روشن رهی
زندگی کردن در آنان بی چوآنان گمرهــــــی
راز دیـــگر آن که از آتش تــــوان آتش فزود
آتشـــی دیگـــــر همانند همـــان آتش نمود
پس که باید بهر فرزنـــدان خود راهـــی گشود
چشم آنان هم به دانش همچوخود می داد سود
راز هفتم راز کــــــــار و کوشــــــــش است
چونـکه آتش روز وشب در جوشــــــش است
پس بیاموزیــــم زآتش تنبلــــی را وانهـــیم
سوی کـــــارو در تکــاپوی همه خوبی رویـم
ریشه جـــان را به نیکــــی همچوآتش پروریـم
تاجهـــان را سوی پاکـــی روبه نیکی آوریـــم
سروده:فرشید میرزایی
1390/2/6