روزهای زیارتی پارس بانو
۱۵ تیر ۱۳۸۷
باز هم پیر، باز هم زیارت، باز هم گردهم آیی، باز هم پارس بانو، باز هم خلاصه شدن همه چیز در یك شب. آری دوباره روزهای زیارتی بانوی پاكدامن ایران زمین پارس بانو فرا رسیده است و این مكان اهورایی میزبان شور و عشق همكیشان زرتشتی سراسركشور است، البته این میزبانی معنای حضوری از سراسر كشور را ندارد.
زرتشتیانی كه با هر لباس و شكل و شمایلی رهسپار این مكان پاك می شوند. و حتی برای لحظاتی كوتاه هم كه شده خالصانه با خدای خود راز و نیاز می كنند. درد و دل ها و گله ها و سپاسگزاری هایشان را با واسطه یا بی واسطه با خود خدا می گویند. و بار سنگین زندگی را فراموش می كنند. به دنبال این راز و نیاز و نیایش پرودگار یكتا كه زمانش كاملا متغیر است. نوبت به گفتگو، شادی، گردش و خاطره گویی می رسد. از همه چیر سخن به میان می آید از ازدواج ها و فوت ها تا قیمت برنج و چایی. از گوشی موبایل تا شركت در جام جان باختگان.
بدین ترتیب چند ساعت حضور زرتشتیان در زیارتگاه پارس بانو سپری می شود. زیارتگاهی كه در زمان غروب خورشید هنوز جمعیت زیادی در آن دیده نمی شوند و خورشید روز بعد نیز آن را نیمه خالی خواهد یافت. انگار كه همه آمده اند و شامی خورده اند و نیایشی كرده اند و لحظاتی در كنار هم به شادی بوده اند و اكنون وقت رفتن است، چون فردا زمان آغاز دوباره زندگی با همه سختی ها و تلخی و شیرینی هایش است. پس می رویم و پارس بانو را تنها می گذاریم تا سال دیگر و پنج شنبه شب دیگری كه اگر پیر طلبید دل تنگی مان به پایان می رسد و لحظاتی از فضای شاد و اهورایی آن لذت خواهیم برد و اگر هم نطلبید سال دیگر یا سالیانی دیگر و یا شاید همین دیدار آخرین دیدار بود.