جمع بندی باورهای بنيادين دين زرتشت
· یگانگی هستی: تنها یک جهان وجود دارد و در آن همه چیز با هم در پیوندی تار و پودی بوده و یگانه هستند. اهورامزدا نماد این یگانگی جهانی از راه بینش و مهر می باشد.
· آفرينش بر پايه ي قانونمندي و يا خرد و دانش و داد
· پويايي و هميشگي بودن آفرينش يا دگرگون شدن و نو شدن آن
· هدفِ آفرينش، رسيدن به رسايي و تكامل است.
· انسان كه خود يكي از آفريده هاي هستي است با همكاري با شالوده آفرينش به سوي تكامل پويا مي گردد زيرا او نيز مانند ديگر نمودهاي آفرينش از گوهر يا ذات اهورايي برخوردار بوده و مي تواند با پرورش ويژگيها و فروزه هاي اهورايي، (كه با نام “امشاسپندان” نيز ياد مي شوند) در خود به رسايي و جاودانگي و خدايگونگي دست يابد.
· راه رسيدن به رسايي و جاودانگي، هماهنگي با قوانين موجود در آفرينش و هستي است. از اينرو مي بايد با استفاده از تمام توانايي ها و گنجايش ذهن و انديشه ي پاك و اهورايي و با مهر و دلبستگي و بدون چشمداشت كار و تلاش نمود و به نوسازي و بهسازي جهان پرداخت. نتيجه ي چنين زندگاني، بي گمان زيستن در يك آرامش كامل و شادي و خشنودي است.
· انسان پدیده ای است که گروهی می زید و توانایی آگاه شدن دارد که اگر شد تكامل خود را در تكامل گروه و همبودگاه انسانی خود مي داند.
· “بد” و “خوب” و يا “بدتر” و “بهتر” مفاهيمي ذهني و نسبی هستند و تنها هنگامي مي توانند درست داوري شوند كه خرد يا قدرت تشخيص دهندگي در انسان به درستي بارور و ساخته شده باشد. “سپنتا مينو” گوهر و انديشه ي بهتر، پيشبرنده و سازنده مي باشد و “انگره مينو” انديشه بد، ويران ساز و بازدارنده. انديشه ي پيشبرنده به انسان كمك مي كند تا هم خود و هم جهان پيرامون خود را به پيش برد. انديشه ي ويران ساز به خود انسان و همبودگاه و جهان آسيب مي رساند. انسان خردمند انديشه ي سازنده را برمي گزيند.
· آزادي گزينش و نتيجه ي مناسب با آن (قانون كنش و واكنش). اگر انسان گزينش درست نكند در ناآرامي و آشفتگي به سر خواهد برد تا زماني كه به خود آمده و راه درست را در پيش گيرد.
· بر پایه ی اين قانون، پایه بر گزینش است و جبر و تقدير و سرنوشت در شكل گيري آينده ي انسان جايي ندارد.
· تمركز در سكوت و نيايش ها ابزاري هستند كه به انسان كمك مي كنند تا مِهر خدايي تجربه شده و به بينهايت اهورايي پيوند يابد.
برگرفته از نوشتار های موبد کامران جمشیدی
http://mobedjamshidi.com