پل چینوت
پل چینور 
یا چینود 
، پلی است که باید همه مردم، چه پارسا و چه بدکار پس از مرگ از آن بگذرند. پل چینوت، پلی نیست که پایه و ستون داشته باشد. این پل در اوستا 
نامیده شده که در این واژه 
به چم « گذرگاه، پل» و 
به چم «جداکننده» است.
در گاتها، در اشتود گات هات 46 بند 10 و 11 ، چینوت پلی است که مردم پارسا وبدکار پس از مرگ، از آن عبور کرده و پاداش و پادافره اعمال خویش را دریافت می‌‌کنند.
اشوزرتشت در گاتهای خود سخنی از پهنی و باریکی پل و افتادن و سرنگون شدن یا راه یافتن به بهشت و دوزخ بر زبان نمی‌راند.
دردینکرد و داد ستان دینیگ و بندهش در مورد مکان و چگونگی پل چینود چنین آمده: در ایرانویج در بالای قله داییتی 
پل چینود به بلندی یک صد مرد قرار دارد. در هنگام عبور پارسایان نه (9) نیزه که هر نیزه به درازای سه نای است، پهن می‌‌شود و در هنگام عبور بد کاران همانند تیغ استره، باریک و تنگ می‌‌شود.
در خرده اوستا آمده است که، در بامداد روز چهارم، روان درگذشته باید از پل چینود گذر نماید و در صورتیکه نیکوکار باشد به آسانی از آن عبور کرده و وارد بهشت می‌‌شود، و اگر بد کار باشد از پل به سمت دوزخ سرنگون می‌‌شود.